“Ik wil het gezicht van mijn kleinkind zien.” "Ben je al getrouwd?" Het werd ongemakkelijk en uiteindelijk zei ik: 'Ik ga met iemand uit op basis van een huwelijk.' Ik dacht dat dit me een beetje zou kalmeren, maar deze keer kwam er een storm van herinneringen: "Breng me snel hier", "Wanneer breng je me hierheen?" Dit soort dingen... de enige persoon waar ik om kan vragen is hem. 'Vrouw... kan ik het voor een nachtje lenen?'
